Σας παρουσιάζουμε περήφανα τις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε!

Saturday 9 June 2007

Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974)

Υπόθεση (με 5 γραμμές):
Ο επιρρεπής στα ερωτικά πάθη Αλφρέντο Γκαρσία αφήνει έγκυο την κόρη ενός μεγαλοτσιφλικά του Μεξικού, ο οποίος 'παραγγέλνει' το κεφάλι του. Με κίνητρο την αμοιβή του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, ένα σινάφι δολοφόνων, απόκληρων και εγκληματιών ξαμολιέται με μόνο σκοπό το 'χρυσό' κεφάλι. Ο Μπένι πιανίστας σε ένα φτηνό μπουρδέλο μιας επαρχίας του Μεξικού αρπάζει την ευκαιρία για να ξεφύγει από την μίζερη ζωή του, μαζί με την αγαπημένη του Ελίτα, η οποία τυγχάνει να είναι και πρώην ερωμένη του Γκαρσία. Το κυνήγι του κεφαλιού καταλήγει σε ένα αυτοκαταστροφικό και παράλληλα διεστραμμένο παιχνίδι, με πρωταγωνιστή τον Μπένι...

Συντελεστές :
Μια, αν μη τι άλλο, συγκλονιστική ερμηνεία του Γουόρεν Γόουτς, σε μια καθαρά προσωπική ταινία του Σαμ Πέκινπα. Ο Αμερικάνος σκηνοθέτης κόβει και ράβει το φιλμ, στα μέτρα του αγαπημένου του ηθοποιού. Όλοι οι άλλοι απλά συμμετέχουν στην μαύρη 'ενορχήστρωση' που έχει στήσει περίτεχνα ο Πέκινπα.

Γιατί το Bring Me the Head of Alfredo Garcia;
Γιατί ο Ταραντίνο και ο Ροντρίγκεζ δεν 'ξεφύτρωσαν' από το πουθενά. Γιατί η σαδιστική και παράλληλα ηδονική διαδρομή που ακολουθεί ο Μπένι, σε τραβάει βασανιστικά προς το μέρος της... Γιατί κάθε φορά που ακούγεται ο ήχος του 'χρυσού' κεφαλιού που κτυπάει στο εσωτερικό του φτηνού αυτοκινήτου του Μπένι, νιώθεις την αναπνοή σου να κόβεται χωρίς να μπορείς να τραβήξεις τα μάτια σου όμως μακριά από την οθόνη. Γιατί κάπως έτσι πρέπει να είναι ένα road movie. Γιατί δεν θέλεις με τίποτα να χάσεις ένα τόσο διεστραμμένο και βίαιο ταξίδι καταστροφής που από την αρχή ξέρουμε ότι θα καταλήξει στο θάνατο. Γιατί δεν χρειάζεται να δούμε ακραία splatter για αισθανθούμε λίγο το στομάχι μας να σφίγγεται κατά την διάρκεια της ταινίας.

Αγαπημένα σημεία:
Η σκηνή της 'γνωριμίας' του Μπένι με τους δύο γκάνγκστερ στο μαγαζί όπου έπαιζε μουσική. Τρομερά 'ζόρικες' ατάκες με στρυφνή αμερικάνικη προφορά, υπό την ψυχολογική πίεση της βίας που ακόμα δεν υπάρχει, αλλά έρχεται. Hot Spot η τρομερά unpolitically correct αγκωνιά(!) του αμερικάνου γκάνγκστερ στην πόρνη...

Βρήκα στις σημειώσεις μου:
- Η ερμηνεία του Γόουτς στο συγκεκριμένο φιλμ 'πάτησε' πάνω στα στοιχεία του χαρακτήρα του Πέκινπα. Ο Γόουτς έφτασε στο σημείο να φορέσει τα ρούχα και τα γυαλιά ηλίου του σκηνοθέτη για να αισθανθεί όπως αυτός.
- Η ταινία γνώρισε την απόλυτη εμπορική αποτυχία. Η σκοτεινή και δύσκολη σκηνοθετική προσέγγιση, καθώς και η ανεξέλεγκτη βία που χρησιμοποίησε ο Πέκινπα επικρίθηκε από τους κριτικούς της εποχής. Σήμερα, θεωρείται ένα cult διαμάντι των 70s (αν και θα διαφωνήσω με το χαρακτηρισμό).
- O σκηνοθέτης δήλωσε ότι το 'Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία' ήταν η μόνη ταινία κατά την οποία εκφράστηκε πλήρως ως καλλιτέχνης, μακριά από εμπορικούς περιορισμούς.

1 comment:

grafikos said...

έπαθα πλάκα με αυτήν την ταινία.